Sometimes it snows in april!

Soms gaat het niet van een leien dakje en vergt het veel inspanning om zaken tot een goed einde te brengen. Prince zong er over in 1986. Veel onaangename dingen gebeuren in de maand april. Het is juli, dat weten wij, maar ons appartement ligt aan de "9 april straat" in Borjomi. In Georgië staat 9 april voor de nationale gedenkdag, een tragedie, omdat op 9 april 1989 een protest van burgers in Tbilisi door het rode leger is neergeslagen.

Vanmorgen vol goede moed vertrokken uit Ureki, zodat wij een beetje op tijd in Borjomi zouden aankomen voor eventueel nog een cultureel uitje. De eerste afslag was al verkeerd, waardoor wij met een valse start zijn begonnen. Eenmaal op de juiste weg, verloopt de reis redelijk voorspoedig. Onderweg zijn wij even gestopt omdat Daan zich niet lekker voelde, maar de reis verloopt verder zonder problemen tot in Borjomi. De app, maps.me, stuurt ons voor ons gevoel de juiste weg in. Maps.me heeft ons in Georgië nog niet in de steek gelaten. Wij vervolgen de weg en rijden een parkeerplaats op met de plaatselijke handhaving mannen. Wij mogen niet verder. Dus wij vragen vriendelijk hoe wij bij ons appartement komen. Het Engels van handhaving is erbarmelijk slecht, maar "terug, links, links aan de andere kant van de rivier" moet het zijn. Geen appartement te vinden aan de andere kant van de rivier en mapps.me blijft toch echt aangeven dat wij in eerste instantie goed zaten. Wij nemen contact op met de eigenaresse van het appartement, wederom niet echt Engels onderlegt en daarbij valt de verbinding weg. Dus wij weer terug naar de parkeerplaats, waar nu een geïrriteerd handhavertje staat. Wij zien dat andere auto's gewoon doorrijden, dus wij besluiten ook door te rijden. Het handhavertje springt voor de auto en zegt dat wij om moeten draaien. Waarop de bestuurder van de auto, ik dus, de auto op de handrem zet, de sleutel in mijn broekzak doe en uit de auto stap en netjes zeg "I need help". Driftig gebarend geeft het handhavertje aan dat ik weg moet, omdat ik de inrit blokkeer. Laat dat nou net de bedoeling zijn. De rij wordt langer er kan geen auto meer in of uit, veel getoeter en een boos handhavertje. Een collega van de handhaver heeft inmiddels een Engels en Georgisch sprekend persoon gevonden die ons voor dat ogenblik verder helpt. Als wij de eigenaresse van het appartement kunnen bereiken en zij kan aangeven dat wij deze inrit moeten hebben kunnen wij verder. Wij zetten na enig gemanoeuvreer de auto langs de kant en Daan en ik gaan op zoek naar het appartement, nadat ik in het "mestreechs" nog enkele woorden naar zijn hoofd geslingerd heb. Maps.me heeft gelijk en wij vinden het appartement, maar nu de eigenaresse nog. Ik heb 1 telefoontje kunnen plegen en met een hele slechte verbinding heb ik de eigenaresse duidelijk kunnen maken dat wij er zijn. Inmiddels zitten wij ook midden in een wolkbreuk en de eigenaresse komt maar niet. De batterij van de telefoon heeft ons inmiddels ook in de steek gelaten, dus Daan is teruggekeerd naar de auto om een powerbank te halen. Zodra Daan terug is kan ik de eigenaresse nog een keer bereiken en wij kunnen het appartment in. Nu nog Suzanne, Naud en de auto ophalen. De eigenaresse rijdt voorop en wij kunnen zonder problemen verder rijden. Dit is de eerste keer dat de Georgische gastvrijheid op losse schroeven staat. Wij zijn inmiddels anderhalf uur verder.

Wij zijn Borjomi nog gaan verkennen en Borjomi heeft heel veel weg van Valkenburg in de zomer, jammer. Een mooi park, waar het beroemde Borjomi mineraalwater vandaan komt, wordt door de commercie zo geëxploiteerd dat je door de kraampjes, kermisattracties etc. de schoonheid van het park niet meer ziet. Het mineraalwater dat je in het park rechtstreeks uit de bron kunt drinken schijnt goed te zijn voor maag en darmen, dus ik heb flink wat water gedronken. 

Wij hebben wel weer de mogelijkheid om een wasje te draaien, dat hebben wij dus ook gedaan. En nu hebben wij nog een zieke Naud, hopen dat hij morgen weer beter is.