Dangerous Roads!

Dat de bewegwijzering in Georgië slecht is, dat wisten wij, dat de wegen slecht zijn, dat wisten wij ook! Maar zo slecht? Wat zijn wij blij met onze 4-wiel aangedreven FJ cruiser, een indrukwekkend karretje. 

Afgelopen morgen hebben wij afscheid genomen van Ilia, de eigenaar van het appartement en hebben wij even op Sulkhan met ons huurobject de FJ-cruiser moeten wachten. nadat Sulkhan uitleg gegeven had over de auto konden wij aan de slag. De Georgische Garmin werkt toch iets anders dan wij gewend zijn, dus dat was even uitzoeken. David Gareja, het kloostercomplex in de grotten, staat in ieder geval niet op de kaart, om in Lingo-termen te spreken. Op goed geluk dus, ook zo'n tv-programma uit de oude doos.

Nadat wij ons slagschip door Tbilisi geloodst hebben en ondertussen ook nog even getankt hebben (belachelijk goedkoop, nog geen € 0,80 per liter), zijn wij via Roestiva op weg gegaan naar David Gareja, Het kloostercomplex is rond 600 na Christus gebouwd in de rotsen en ligt aan de grens met Azerbeidzjan en natuurlijk gesticht door David zelf. De weg naar Roestiva verloopt voorspoedig, maar dan is het zoeken geblazen. Het Engels van de gemiddelde Georgiër is niet om over naar huis te schrijven, maar met handen en voeten zijn wij een eind in de goede richting gestuurd door o.a.een taxi chauffeur, een politie-agent, een oude hippie in een gammele sovjetbus, en een militair op oefening, oftewel de Georgische villagepeople.

De weg naar het complex is dus ook behoorlijk complex en zou niet misstaan in een aflevering "gevaarlijke wegen". Heb ik al vermeld dat wij blij met onze voiture waren? Off road rijden is nu ook een specialiteit, afvinken op de bucketlist. Na heel wat gesodemieter en gegodver, een bijrol in een militaire oefening van het Georgische leger en een bijna opgave zijn wij op de laatste 5 kilometer, bleek achteraf, een Nederlands stel tegengekomen in de middle of nowhere met het voor ons zeer positieve bericht dat wij er bijna waren. Wij hebben elkaar succes en een fijne vakantie gewenst en zijn verder gereden naar het grottencomplex. Na 3 uur zwoegen, waarvan ongeveer een uur vanwege verkeerde inschattingen, zijn wij blij dat wij het complex bereikt hebben. Het is zeker de moeite waard om het te zien, de vraag is alleen waarom de monnik geen ander mooi plekje had kunnen uitzoeken dichter bij de bewoonde wereld.

Na een dik uur, ook vanwege de hitte, zijn wij weer aan onze reis begonnen naar onze volgende slaapbestemming voor 2 nachten in Sighnaghi. Twee mooie slaapvertrekken in een oud huis vallen ons ten deel. Na een lekker diner en een kleine wandeling, zitten wij klaar voor België-Frankrijk.