Stalin's coffins: Try before you die!

Vandaag staan op het programma een bezoek aan Chiatura, een mijnstadje waar mangaan ontgonnen wordt sinds 1879 en de Katshki Pilar, een rots waarop een kerk gebouwd is. Via Zestaponi zijn wij onderweg met onze FJ cruiser naar Chiatura, wederom een weg waarover wij naar huis kunnen schrijven en dat doen wij dus ook bij deze, de weg doet Georgië weer eer aan. Het ontwijken van de gaten in de weg en de koeien op de weg hebben wij ons inmiddels aangeleerd. 

Na enkele buitjes en ongeveer een uur in de auto ziet Daan aan de linkerkant van de weg in de verte een smalle rots met daarop het kerkje gebouwd. Wij zoeken een plekje om dit tafereel goed op de gevoelige plaat vast te leggen, want wij zien nog geen mogelijkheid om dichterbij te komen. Wij vervolgen onze weg naar Chiatura om Stalin's coffins van dichtbij te kunnen zien. Na een half uur komen wij in Chiatura aan. Om de werknemers naar de mijnen te transporteren zijn kabelbanen gebouwd. Van deze meer dan een halve eeuw oude banen zijn in de 21e eeuw nog 17 in gebruik, Stalin's coffins, de doodskisten van Stalin.

Het is even zoeken naar het startpunt, want zoals gezegd zijn niet alle kabelbanen meer in gebruik. Na een geanimeerd gesprek met niet Engels pratende Georgiërs hebben wij de juiste banen gevonden. Het oude gebouw van de kabelbaan en de roestige gondeltjes beloven veel goeds. Try before you die. Wij doen het en gaan ervoor. Het volgende blauwe gondeltje is van ons. Piepend en krakend zet het gondeltje zich in beweging, het gondeltjes is niet groter dan een 4-persoons doodskist met enkele luchtgaten. Wij hebben geen stress en moeten er eigenlijk wel om lachen. Geheel gratis worden wij naar boven vervoerd. Boven aangekomen hebben wij een mooi uitzicht over Chiatura. Na ongeveer 10 minuten gaan wij met hetzelfde gondeltje weer naar beneden, een ervaring rijker. Dit is niets voor mensen met hoogtevrees en claustrofobie. Naast deze kabelbaan is nog een andere kabelbaan, maar die lijkt buiten gebruik.

Wij staan nog wat rond te draaien als een Nederlands gezin aan komt lopen. Wij raken aan de praat en zij vertellen ons dat de andere gondel, voor meer personen, alleen op en neer gaat als de groep groter is. Met acht personen moet dat lukken. Dus gaan wij weer met een gondel naar boven, een rood/roestkleurige nu met een gondelbegeleidster, een oude vooroorlogse Russische telefoon en wij met zijn achten. Ook nu gaan wij weer piepend en krakend naar boven. Eenmaal boven zijn een aantal leegstaande, half of niet bewoonde oude Sovjet gebouwen. Wij gaan een niet bewoonde flat binnen en doen een beetje "urban" fotografie. Het Zeeuwse gezin doet vrolijk met ons mee. Leuk om mensen met dezelfde interesses te ontmoeten. Natuurlijk gaan wij ook weer naar beneden en daar nemen wij afscheid. 

Wij gaan weer terug naar Kutaisi. Onderweg komen wij dan toch dat ene weggetje tegen dat ons naar de Katshki Pilar leidt. Toevallig komen wij daar ook de eigenaar van het appartement tegen en even later ook weer het Zeeuwse gezin. De foto's die wij nu kunnen maken zijn spectaculairder. Wat een absurd en mooi tafereel, een kerk bouwen op 2.170 meter is al maf, maar een kerk bouwen op een smalle verticale rots van 40 meter hoog is absurd. gekke mensen die Georgiërs.

Na een uurtje rijden zijn wij weer terug in Kutaisi, na enkele fotomomentjes in Kutaisi, onder meer van de dagelijkse markt, gaan wij eten en uitrusten voor de dag van morgen.